Шчаслівы муж

Калі вы любіце абдымацца і цалавацца, калі вы любіце нечакана яркія музычна-любоўныя прыгоды, і тым больш, калі вы любіце цудоўную беларускую п’есу! Прыходзьце на спектакль “Шчаслівы муж” Ф. Аляхновіча!

Заходняя Беларусь. 20-ыя гады мінулага стагоддзя. Маладая і летуценная мяшчанка Магдалена, стамлёная жыццём з малацікавым і прадказальным мужам Гаўдэнтам, вырашае закруціць раман з графам Мацальскім. Яна гатовая кінуць мужа дзеля графа, але і Гаўдэнт не збіраецца так проста здавацца…

Музыка – Максім Іўкін
Пластыка – Марына Філатава
Сцэнаграфія – Воля Вячорка

Пра АЎТАРА:

1)Адзін са стваральнікаў беларускага прафесійнага тэатра і кабарэ.
2)Падлеткам быў вялікім аматарам кірмашовых прадстаўленняў (асабліва любіў музей васковых фігур).
3)Чалавек, які ўзбагаціў нашу драматургію неўласцівымі ёй жанравымі накірункамі (дэкадэнцкая драма, аперэта, гістарычная драма, “гарадская” камедыя) і новым героем (эгацэнтрычны жыхар горада, інтэлігент-неўрастэнік).
4)Заўсёдны антаганіст яшчэ аднаго пачынальніка беларускай тэатральнай рэжысуры Фларыяна Ждановіча.
5)Аўтар першага навуковага даследвання пра беларускі тэатр.
6)Па ўспамінах многіх сучаснікаў (Максіма Гарэцкага, Змітрака Бядулі) меў выключны талент актора і арганізатара – у тых гарадах, дзе ён працаваў (Вільня, Менск) тэатр імгненна ажываў.
7)Чалавек, які арыштоўваўся царскай, літоўскай і бальшавіцкай паліцыяй.
8)Аўтар першых у свеце ўспамінаў пра савецкія лагеры (кніга “У кіпцюрох ГПУ”).
9)Падчас другой сусветнай вайны – кіраўнік Віленскага камітэта Беларускай незалежніцкай партыі, сябры якой выступалі супраць бальшавікоў і нямецкіх акупантаў.
10)3 сакавіка 1944 года – каля 8-мі гадзін вечара забіты невядомым у Вільні ў сваім кабінеце 2-ма стрэламі ў галаву.

Пра ЯГО п’есу:

1)Адна з самых папулярных п’ес сярод беларускіх тэатральных калектываў Заходняй Беларусі.
2)У аснове п’есы – рэальны факт з жыцця Аляхновіча, калі ён, будучы маладым безграшовым артыстам, вымушаны быў у адным мяшчанскім доме выдаваць сябе за графа.
3)Прататыпам Магдалены і Гаўдэнта Залепкаў служылі Люцыяна і Казімір Пятроўскія, у якіх на пачатку 20-х гадоў Аляхновіч здымаў пакой.
4)Вядомы польскі кінапрадзюсэр Станіслаў Патоцкі хацеў экранізаваць “Шчаслівага мужа” і запрасіць на галоўную ролю Шарля Буайе. Гэтым намерам перашкодзіла здзейсніцца другая сусветная вайна.
5)У адным з лістоў да Рыгора Шырмы Міхал Забэйда-Суміцкі пісаў, што хацеў бы зрабіць з гэтай п’есы камічную оперу і выканаць партыю Ільдэфонса Мацальскага.
6)У час напісання “Шчаслівага мужа” Аляхновіч перажываў вялікія сямейныя праблемы (жонка хацела ад яго сыйсці), што і адбілася на агульнай танальнасці твора, у якім жанчыны прадстаўлены сапраўднымі эгаістычнымі драпежніцамі.
7)Гэтая п’еса ішла з вялікім поспехам на сцэне Менскага гарадскога тэатра (1942 г.)
8)Адзін з самых любімых твораў Максіма Гарэцкага, які ставіў “Шчаслівага мужа” у адзін шэраг з камедыямі Мальера і Гогаля.
9)Пад час пастаноўкі спектакля “Шчаслівы муж” (у Менскім гарадскім тэатры) Аляхновіч закахаўся ў выканаўцу ролі Магдалены Альбіну Сікорскую, але яна аказалася абыякавай да яго заляцанняў і закруціла раман з акцёрам Уладзімірам Говар-Бандарэнкам (які сыграў Ільдэфонса Мацальскага).
10)Адна з нямногіх п’ес Аляхновіча да якой прыхільна паставіўся вядомы савецкі тэндэнцыйны тэатральны крытык Уладзімір Няфёд