Неба ў дыяментах

Па матывах твораў А. Чэхава

Жанчына прагне кахання, прагне знайсці свайго, упэўненага і надзейнага Мужчыну. Але Мужчына, як вядома, зазвычай не гатовы да падобных прапазіцый… Нечаканы сінтэз сучаснай пластыкі, акцёрскай імправізацыі і арыгінальнай рэжысуры. Неадназначны, па-чэхаўску шчымлівы і вельмі пранікнёны спектакль.

Над спектаклем працавалі:

Пераклад - Таццяна Ламонава
Сцэнаграфія - Таццяна Вайцяхоўская

Прэса:

“Трое исполнителей рассказывают полную драматизма историю любовного треугольника… все так банально: он любит ее, она любит другого. Счастья нет ни у кого, но у каждого есть своя правда, своя мечта, желание увидеть небо в алмазах…

На этом спектакле начинаешь понимать, что современная пластика становится главным театральным языком ритмов и чувствований современнойжизни. Она помогает выявить гармонию в дисгармонии, любовь в попытке любви. Театр становится не только величественным, но и общедоступным”.

Таццяна Арлова, “Республика”, 7 лютага, 2008 г.

“Часта самыя вялікія пакуты людзям прыносіць менавіта каханне. Мужчыны і жанчыны часта недаацэньваюць разбуральную моц здрад і расставанняў, якія на ўсё жыццё пакідаюць свой след у траўміраванай душы чалавека. На мой погляд, спектакль “Неба ў дыяментах” пастаўлены аб гэтым. Таму знакаміты маналог Соні з “Дзядзькі Вані” пра тое, што “мы адпачнём, мы пачуем анёлаў, мы ўбачым усё неба ў дыяментах, мы ўбачым, як усё зло зямное, усе нашы пакуты патонуць у міласэрнасці”, які гераіня Людмілы Сідаркевіч вымаўляе ў акружэнні Юнака і Мужчыны, усіх гэтых Трэплевых, Трыгорыных, Іванавых, нечакана набывае іншы змест, іншае гучанне...”

Вольга Барабаншчыкава, “Настаўніцкая газета”, 9 лютага, 2008 г.